بروجرد؛ “شهر بی دفاع!”

کلثوم دلیران- تعریض جاده روستای تنگ لره از توابع منطقه آبسرده یکی از مطالبات دیرینه مردمان این سرزمین است که با مطرح کردن آن، مدیر راهداری و حمل و نقل شهرستان بروجرد در همان بدو پی گیری مساعدت و با مستقر کردن ماشین آلات این ارگان عملیات تعریض و خاکبرداری جاده شروع شد.

چند روزی از عملیات نگذشته بود که به دلایل نامعلومی کار متوقف شد و ماشین آلات راهداری از آن منطقه به جای دیگری منتقل شد و تا این لحظه این پروژه مسکوت مانده است.

اما آنچه در این بین حائز اهمیت است تعامل خوب مدیر راهداری و حمل و نقل جاده ای بروجرد با مردم به ویژه روستاییان شهرستان بود که پای کار بودن این مسئول زبانزد عام و خاص است و تا این موضوع رسانه ای شد عوامل پشت پرده در چشم بهم زدنی دست به دست هم داد و بروجرد را از نعمت این مدیر خدوم محروم کرد آنهم در شرایط پسا انتخاباتی که رئیس جمهور منتخب مردم دستور داده بود جابجایی مدیران و انتصابات جدید تا پس از مراسم تحلیف و استقرار کامل دولت جدید انجام نشود. کسی هم پاسخگوی این سوال نشد که چرا مدیری که دارد به نحو احسن به مردم خدمات رسانی می کند باید بدون هیچ پیش مقدمه ای در سکوت خبری و بدون تعیین جایگزین به تهران منتقل شود و چندین پروژه راهداری نیمه تمام رها شود.

به دنبال پی گیری این موضوع چند روز پیش به بخشداری مرکزی بروجرد رفتم و متوجه شدم بخشدار قبلی هم بدون هیچگونه اطلاع رسانی و برگزاری مراسم تودیع و معارفه میزش را به بخشدار جدید داده است. گویا در بروجرد جابجایی مدیران و مسئولان پیش از روی کار آمدن دولت جدید در حال و هوای محرم و عزاداری ها به چشم نیامد و در نتیجه شاهد متوقف شدن خیلی از پروژه های عمرانی در سطح شهرستان هستیم.

به راستی چرا عمر خدمت مسئولان کارآمد و دلسوز در بروجرد کوتاه است؟ چه کسانی از عدم وجود این نوع مدیران خدوم در شهر برای پیشبرد اهداف سیاسی بهره می برند؟

همین چند روز پیش بود خبر تغییر پروژه راه آهن لرستان و حذف راه آهن بروجرد از مسیر اهواز به شمال و برگرداندن آن به سمت پلدختر همه ما را شوکه کرد. مسئولین و نمایندگان بروجرد در خوابند یا متوجه از دست رفتن ظرفیت بزرگ راه آهن بروجرد نبوده و نیستند!؟

این روزها حال بیمارستان شهید چمران بروجرد هم ناخوش است می گویند:”تب تخریب گرفته”. شنیده ها حاکی از تخریب این سازه قدیمی دارد. سوال اینجاست در حال حاضر قبل از تخریب این بیمارستان یک مرکز درمانی با ظرفیت فعلی شهرستان که بتواند جوابگوی بخش عظیمی از درمان مردم باشد در نظر گرفته شده؟ آیا نمی بایست ابتدا یک بیمارستان با امکانات و تجهیزات کامل درمانی برای جبران تخریب و از بین بردن بیمارستان چمران احداث شود بعد این مرکز درمانی تخریب شود؟ چند سال طول می کشد یک بیمارستان با ظرفیت کنونی بیمارستان چمران در بروجرد ساخته شود و مردم با نقص و مشکل روبرو نشوند و فقدان بیمارستان چمران را احساس نکنند که تحت هر شرایطی هم اکنون هم با توجه به جمعیت شهرستان از کمبود بیمارستان مواجه هستیم. به راستی چه کسی باید از حق مردم بروجرد و مطالبات آنان دفاع کند.

پروژه هایی چون احداث فرودگاه هم جز مصوبه ای بیش نبود که نامش بر روی کاغذ خشکید و پس از سال ها چشم انتظاری تا به امروز در آسمان بروجرد هیچ هواپیمایی به پرواز در نیامد.

دیگر پروژه های عمرانی نیمه تمام رها شده مثل ورزشگاه ۳۰ هزارنفری به آثار باستانی پیوسته و نیروگاه ۵۰۰ مگاواتی و سدهای بروجرد هم آرزوی محالیست که مردم بروجرد هر شب خوابش را می بینند.

از راه های مواصلاتی و جاده ها و ورودیهای شهر نگوییم که پای صحبت رانندگان نشستن خود گواه نواقصی است که در مسیر تردد با آن دست و پنجه نرم می کنند.

کیست که بروجرد را یاری و از حق مردم این شهرستان دفاع کند.

بهر حال انتظار می رود مدیران، مسئولان شهرستانی، استانی و نمایندگان مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی بلحاظ موقعیت جغرافیایی شهرستان بروجرد به عوان شاهراه و پل ارتباطی مسیر جنوب به شمال کشور که آهنم با احداث بزرگ راه شهید محمد بروجردی تحلیل رفت و دومین شهر استان لرستان بلحاظ جمعیتی، دغدغه توسعه و پیشرفت، برون رفت بروجرد از انزوا و عقب ماندگی را بیش از گذشته داشته باشند و از حقوق از دست رفته مردم و شهر بروجرد دفاع کنند.