اخبار ایران
نگاهی به کاندیداهای اصولگرا و ظرفیت ایجاد اجماع
روزهای بروجرد- فضای سیاسی کشور شاید به اندازه ادوار قبلی، انتخاباتی نباشد اما نگاهی به شبکههای اجتماعی به خصوص شبکه تازه از راه رسیده «کلابهاوس» نشان میدهد انتخابات ریاستجمهوری و کاندیداهای احتمالی آن به شدت در مرکز توجه قرار دارند و آنقدرها که برخی میگفتند و گمان میکردند، فضا یأسآور نیست. این مساله قطعا جریانهای سیاسی و نیروهای آن را نیز بیش از قبل سر شوق آورده و به فکر ساماندهی عملکردشان در رقابتهای پیشرو میاندازد. بدون شک در چنین فضایی اصولگرایان نمیتوانند به خوشخیالی قبل بوده و تصور کنند که به سادگی راهی پاستور میشوند.
به گزارش روزنامه اعتماد، از اینروست که بررسی وضعیت این جریان و امکانسنجی رویای همیشگی وحدت و اجماع روی یک گزینه اهمیت مییابد. به ویژه که تا اینجای کار هیچ یک از کاندیداهای قطعی این جریان ظرفیت لازم را برای ایجاد اجماع ندارند. نه سعید محمد که تا چندی قبل از سوی برخی پدیده این انتخابات تلقی میشد، شانس جلب نظر طیفهای مختلف را دارد و نه نیروهایی مثل سردار دهقان، محسن رضایی، امیرحسین قاضیزادههاشمی یا حتی لشکر همکاران سابق احمدینژاد که اخیرا به صف شدهاند. به این ترتیب امید اصولگرایان برای ایجاد اجماع صرفا به کاندیداهای احتمالی است. یعنی همانهایی که منتظر دقیقه نود نشسته و فعلا اوضاع را رصد میکنند. مهمتر از همه نیز دو رییس قوه! آنطور که از موضعگیریها و اظهارات سیاسیون در جبهه اصولگرایی معلوم است، همه امیدشان برای اجماع به رییسی است و قالیباف. اینکه رییسی سمت انتصابی خود را رها کرده و شانس خود برای رای گرفتن از مردم را امتحان میکند، یا اینکه محمدباقر قالیباف راهی میدان میشود، هنوز معلوم نیست اما بسیاری از تحلیلگران اصولگرا بر این باورند که اجماع در این انتخابات فقط و فقط حول محور یکی از این دو محتمل خواهد بود.
گزینه محبوب
به عنوان نمونه عباس سلیمینمین، فعال سیاسی اصولگرا در گفتوگویی با مثلثآنلاین میگوید: «آقای رییسی و قالیباف از بزرگان جریان اصولگرایی هستند که توانایی ایجاد وحدت و اجماع را دارند.» در ادامه نیز رییسی را به ماندن در دستگاه قضا ترغیب کرده و میگوید: «آقای رییسی اکنون کار بسیار بزرگی را در قوه قضاییه آغاز کرده است و بسیار میتواند موثر باشد، زیرا قوه قضاییه سالم و به دور از سیاسیکاری قادر خواهد بود که سلامت اداری و اقتصادی را در کل کشور از جمله دو قوه دیگر تعمیم دهد. آقای رییسی برای تحقق این مهم بسیار شایسته است و تا اینجای کار هم اقدامات ارزشمندی را انجام داده است و حقیقتا مانند او مسلط به امور قضایی کم داریم؛ لذا حیف است که ایشان از قوه قضاییه بیرون بیاید و کارها ناتمام بماند.» او ادامه میدهد: «درباره آقای قالیباف هم باید گفت که او حتما توانایی ایجاد اجماع را دارد و بهرغم تخریب سنگینی که برخی طیفها علیه او انجام میدهند، همه میدانند که چه توانایی بالایی در امور اجرایی دارد.»
اجماع سخت
ناصر ایمانی، دیگر فعال سیاسی اصولگرا اما نه عدم کاندیداتوری رییسی را خیلی جدی و قطعی میداند و نه به اندازه سلیمینمین به اجماع روی قالیباف خوشبین است. او به نامهنیوز گفته بود: «نیامدن آقای رییسی هنوز قطعی نیست و ممکن است که نامزد انتخابات شود اما به فرض که آقای رییسی نیاید و باز هم به فرض که آقای قالیباف نامزد شود و آقای رییسی به هر دلیلی نامزد نشود، آیا اجماع بر آقای قالیباف شکل میگیرد؟ که به نظر من پاسخ منفی است. وقتی میگوییم اجماع یعنی تمام طیفهای اصولگرا به صورت قاطع بر یک نفر اتفاق نظر داشته باشند که چنین شرایطی بر آقای قالیباف ایجاد نمیشود اما این حالت بر آقای رییسی صادق است و اگر او نامزد شود حتما تمام اصولگرایان از او حمایت میکنند.» او اما تاکید کرد که این به معنی قطعی بودن عدم اجماع روی قالیباف نیست و گفت: «روی کاغذ بر آقای قالیباف اجماع نمیشود، زیرا در بین اصولگرایان مخالفانی دارد اما در شرایطی ممکن است بر او اجماع صورت گیرد؛ به این معنی که ممکن است چینش نامزدها طوری شود که بهتر از قالیباف حضور نداشته باشد و حتی مخالفان او بگویند در این شرایط راهی جز اجماع بر قالیباف وجود ندارد؛ مثلا نامزدهای برخی طیفها ردصلاحیت شوند یا نامزدهایی مانند آقای ضرغامی یا سعید محمد در میدان باقی بمانند که در این صورت احتمال اجماع بر قالیباف منتفی نیست؛ بنابراین از نظر تئوریک بر قالیباف اجماع نمیشود اما در عمل تحقق این موضوع ممکن است.» حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی موتلفه نیز نظر مشابهی دارد. او در مصاحبهای با نامهنیوز گفته بود: «حتما آقای رییسی ظرفیت اجماعسازی دارند اما آقای قالیباف هنوز نتوانسته است خود را به عنوان فرد اجماعساز بعد از آقای رییسی مطرح کند، زیرا نیروهایی هستند که خود را در حد آقای قالیباف میدانند و شاید به نفع او کنار نروند. من باور دارم اگر آقای رییسی نامزد نشود، ممکن است بر آقای قالیباف اجماع شود اما به سختی.»
مشکل اصلی
اینطور که به نظر میرسد، اصولگرایان خوب میدانند که هیچ یک کاندیداهای به صف شده آنان توان ایجاد اجماع نداشته و پیروزی را به آن سادگی که خیال میکردند، رقم نمیزند. مشکل اصلی آنان اما وقتی پدیدار میشود که دو گزینه دارای ظرفیت آنان برای ایجاد اجماع، با موانع و ریسکهای بالایی مواجه هستند. اصرار به کاندیداتوری رییسی در حالی است که او با حکم رهبری در راس یکی از ارکان مهم نظام قرار گرفته و از قضا خوب هم عمل کرده است لذا خروج او از این موقعیت، آن هم برای دستیابی به یک کرسی انتخابی نمیتواند معقول باشد. ضمن اینکه دومین گزینه اجماعساز که به گفته خود اصولگرایان با فاصله از رییسی و با ارفاق، دارای چنین ظرفیتی به حساب میآید، نیز تازه به کرسی ریاست مجلس دست یافته و معلوم نیست که در نتیجه بلندپروازی بیشتر و کاندیداتوری در انتخابات ریاستجمهوری، چه سرنوشتی پیدا کند.