نقش سواد رسانه‌ای در شفاف سازی و کاهش استرس اجتماعی مسمومیت های سریالی دانش آموزان کشور

کلثوم دلیران- دانش آموزان کلید واژه ای جدید است که طی ۴ ماهه گذشته اولین بار در یکی از مدارس قم اتفاق افتاد و امروز تقریبا به عنوان یک اپیدمی در سراسر کشور در حال شیوع است.

اتفاقی ناخوشایند، مرموز و سرشار از ابهام که هم ذهن والدین را مشوش و نگران کرده و هم مانند کلافی بدون سر نخ به یک موضوعی با چندین فرضیه و اما نتایجی متفاوت تبدیل شده است.

مسمومیت سریالی دانش آموزان در مدارس دخترانه شاید در روزهای ابتدایی به صورت اتفاقی نه چندان مهم خودنمایی می کرد، اما امروز شاهد همه گیر شدن این رخداد همانند شیوع ویروس کرونا در سطح بیشتر مدارس کشور هستیم.

با اوج گرفتن این مسئله در یک ماهه اخیر، مدیران ارشد نظام، مسئولان و جامعه پزشکی نگران و شگفت زده، به دنبال ریشه یابی و علل و عوامل این موضوع هستند که البته در این میان رسانه های معاند نیز بیکار ننشسته، می خواهند با بزرگنمایی مسمومیت ها و بردن انگشت اتهام به سوی حکومت اسلامی به عنوان مضنون اصلی بقولا “از آب گل آلود ماهی گرفته”، قصد دارند موضوع را خیلی بغرنج و غیرقابل کنترل جلوه داده تا با ایجاد رعب و وحشت در میان والدین و دانش آموزان مانع برقراری مدارس و حضور دانش آموزان در روزهای پایانی سال شوند.

با موج مسومیت های سریالی دانش آموزان دختر در سطح مدارس کشور، شایعات منتشر شده در فضای مجازی نیز از قبیل: “مسمومیت دانش آموزان کار خودشونه”، “تولد تفکر طالبانی”، “منع دختران از تحصیل تا سوم ابتدایی” ، ” فلج شدن کامل دانش آموزان مسموم”، “نازایی دختران مسموم در آینده”، “مرگ چندین دانش آموز به دنبال مسمومیت های سریالی” و از این دست صحبت های عوامانه، موضوع را به عنوان یک پدیده خطرناک مبدل کرده و نوعی استرس اجتماعی در سطح جامعه ایجاد کرده است.

نقش سواد رسانه ای در کاهش التهاب و شفاف سازی مسمومیت های سریالی دانش آموزان چیست؟

ابعاد این مسئله به حدی قابل پیش بینی نیست که بتوان در مورد آن به طور متقن صحبت کرد.
تنها می توان با مجهز شدن به علم سواد رسانه از تشعشعات و حاشیه سازی ها جلوگیری کنیم و به راحتی شایعات را نپذیریم. با دیدگاهی روشن به دنبال علل و عوامل موضوع باشیم. هر خبر، نظر و دیدگاهی که راجع به مسمومیت دانش آموزان منتشر می شود را باور نکنیم و به دنبال منبع اصلی انتشاردهنده خبر باشیم. با انتشار و انعکاس شایعات و اخبار دروغ در دامن زدن به آنها خودداری کرده تا در تشویش اذهان عمومی سهیم نشویم. بدون داشتن حب و بغض و رعایت اصل بی طرفی اخبار مربوط به این پدیده را منتشر کنیم و از قضاوت کردن یکطرفه و یا تهمت و افترا نسبت به اشخاص، بدون داشتن اطلاعات درست دوری کنیم.

آنچه که در این مدت قابل تامل و مهم است، رسانه ای نشدن برخی اطلاعات به دست آمده در حوزه عوامل مسمومیت کننده، فاش نشدن علل مسمومیت ها و عدم اطلاع رسانی نتایج آزمایشات انجام شده تا به امروز و اجازه نداشتن ورود جدی رسانه های داخلی به این موضوع بوده که والدین و مردم را با انبوهی از سوالات بی جواب مواجه کرده است.

البته در این رابطه روایات متفاوت و متناقضی وجود دارد و فرضیات گوناگونی ارائه شده است، از جمله: ” انتشار گازهای سمی”، “ترکیدن بمب بد بو”، ” خوردن آب از آبخوری مدرسه بطور دسته جمعی که شاید کلرزنی آب مشکل داشته است”، “انتشار بوهای نامطبوع از سوی خود دانش آموزان است” و …..که باعث بدحالی دانش آموزان شده، از یک طرف می طلبد مدیران و مسئولان تصمیم گیر هر چه سریعتر با بررسی ابعاد مختلف این موضوع و اعلام نتایج آزمایشات انجام شده و دستگیری عوامل مسموم کننده خانواده ها را از دلهره و نگرانی در بیاورند و از طرفی دیگر رسانه ها با پوشش اخباری بدون ایجاد وحشت و اضطراب به دور از غلو و بزرگنمایی در کاهش استرس اجتماعی و شفاف سازی پدیده مسمومیت های سریالی دانش آموزان بر دیگر اقشار جامعه پیش قدم و مثمرثمر باشند.