استاد احمد حجتی، شاعر صمیمی بروجرد درگذشت
روزهای بروجرد- احمد حجتی شاعر نام آشنای و صمیمی که اشعار وی با لهجه محلی زمزمه خیلی از بروجردی ها در سراسر جهان است، روز جمعه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ در سن ۸۶ سالگی دار فانی را وداع گفت.
احمد حجتی در سال ۱۳۱۵ در بروجرد دیده به جهان گشود جد وی حاج مولا اسدالله بروجردی معروف به حجت‌الاسلام از علما و بزرگان بروجرد و موسس یکی از قدیمی‌ترین حوزه های علمیه در غرب کشور است. بنای این مدرسه دینی در میدان محمدحسن خان در محله کوی دودانگه از آثار تاریخی و ثبت شده میراث فرهنگی است. آیت‌الله حاج ملا اسدالله داماد و شاگرد مرحوم میرزای قمی صاحب کتاب معروف “قوانین الاصول” بود.
شادروان احمد حجتی دوران تحصیل را در مدرسه فردوسی و دبیرستان‌های پهلوی و محمدرضا شاه بروجرد سپری کرد و در سال ۱۳۳۸ در رشته علوم طبیعی از دانشگاه تهران و با مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل شد وی پس از گذراندن دوره سربازی و دانشسرا از سال ۱۳۴۲ به عنوان دبیر در آموزش و پرورش بروجرد شروع به خدمت کرد.
استاد حجتی پس از انقلاب به جمع انجمن ادبی اوستا در بروجرد پیوست و در کنار شاعرانی چون حسن گودرزی (کوشا) ، مرتضی ذاکر و فلسفی به فعالیت هنری خود ادامه داد.
اشعار حجتی بروجردی به دو دسته تقسیم شده است. یکی به لهجه‌ی بروجردی و دومی به زبان فارسی که در آن از غزل و رباعی گرفته تا مثنوی و دوبیتی وجود دارد.
از ویژگی های شعر استاد حجتی صمیمیت و استفاده از کلمات قدیمی لهجه بروجردی است که بدین طریق از فراموشی بخشی از این گنجینه پربها جلوگیری کرده است. اشعار خر مش غلام ، شبستو، ووریرد، دلی که اشگس و… از آثار ماندگار و زیبای ایشان است.
کتابی از اشعار این شاعر دوست داشتنی با نام «گلدشت» توسط «سعید شیرین‌بیان» به چاپ رسیده که منافع آن را به صندوق ایتام بروجرد تقدیم کرده است.
ووری یرد
شهر پر دار و درخدم ووری یرد
نو عروسی تیره بخدم ووری یرد
شی وشت شد که چینی بیماری؟
خلوت و بی کس و بی یاری؟
او رو ماهت چینی پر اخم چنه؟
ووری یرد بو همه جات زخم چنه؟
کامی نامرد گرفدارت کرد؟
شادیاته برد وا غم یارت کرد؟
رسوا کردی
خویته خو د دلم جا کردی
اوسنک مشک منه وا کردی
م وری تو شی بییم شی کردم
اما تو وا دل م بد تا کردی
وعدهاته همه باورم کردم
ا چه هی امروز و فردا کردم
ان چی که قول میایی آسو
دو سه روز دیه حاشا کردی
دل د هولم که چه وادت کردا
وا ایی کارا که د دنیا کردی
تو شویی پر پر و رخدی د کلم
اشکمه سیل و یه دریا کردی
تا میاما که کمی اخت بشیم
بونیی جسی و دعوا کردی
هر کجا سر مکشم حرف تونه
دس مریزا که چه غوغا کردی
کاری کردی که نباید بکنی
احمد عاشق و رسوا کردی.
دل که اشگس اشگس
آردمو وخدی که بخدس بخدس
مرد سازش آیه کپس کپس
هر چی اشگس مش جرش بزنی
اما دل وخدی که اشگس اشگس
هر چی رخدا، شایدا جمع بش
آبرو وخدی که رخدس رخدس
سر بالا ک او جوری غوز نکو
قد و بالایی که خمس خمس
بارته انازه ی زورت وردار
زیر بار ار کسی نمس نمس
خووه دوسی می نمو محکم با
رشته ی انسی که قرپس قرپس
خو حواست با که نفدی د زمی
زیر پا هر کسی تلس تلس.
چه سعادتی داشتنداستاد دراین ایام مبارک لیالی قدرآسمانی شدند روحشون شاد یادشون گرامی